​

​

Nathan Jacob Menko startte in 1856, op 17-jarige leeftijd, een bescheiden textielonderneming. Hij werd een van de​​

succesvolste fabrikanten van Enschede. Alleen het opslaggebouw is overgebleven. Het betonskelet (‘Systeme Hennebique’) bestaat uit hoofd- en kinderbalken met daartussen zeer dunne vloeren. De verdiepingen zijn laag. Katoen en wol zijn in ruwe vorm erg brandbaar. Daarom hadden alle textielfabrieken een watertoren.
De nieuwe functies zijn toegesneden op de mogelijkheden van het skelet. Vanuit het centrale wokkeltrappenhuis is op ieder hoek een woon/werk maisonnettewoning bereikbaar. De geringe verdiepingshoogte wordt gecompenseerd door dubbelhoge serres op alle buitenhoeken, voor extra licht en contact tussen de verdiepingen. Het watertorentje, met een fantastisch uitzicht, behoort bij een van de penthouses. De sporen van de sheddaken van een gesloopte spinnerij zijn overgenomen in het profiel van de  aanbouw. De basisschool profiteert van extra hoogte en licht.
Het nieuwe appartementengebouw heeft een hogere kop aan de diagonale Lonnekerspoorlaan. De overige woningen hebben ruime terrassen, gericht op het zuiden. Parkeren voor  nieuwbouw en watertorengebouw is ondergebracht in de plint.